Łuszczyca zadawniona - przyczyny, objawy i zdjęcia

Łuszczyca to przewlekła, nawrotowa choroba skóry manifestująca się pojawieniem się na skórze wykwitów pierwotnych w postaci wyraźnie odgraniczonych, czerwonobrunatnych grudkach pokrytych srebrzystą, złuszczającą się powierzchnią.

Wyróżniamy kilka charakterystycznych postaci klinicznych łuszczycy, które różnią się od siebie nie tylko obrazem morfologicznym zmian skórnych, ale także ich umiejscowieniem, stopniem nasilenia czy rozległością.

Jednym z najczęściej występujących odmian łuszczycy jest łuszczyca zwyczajna, do których zaliczamy m.in. łuszczycę zadawnioną. To postać choroby charakteryzująca się powstawaniem na skórze dość grubej warstwy łuski, która mogła powstać zarówno w wyniku medycznych zaniedbań (nieprawidłowego leczenia albo jego braku) a także jako skutek nieodpowiedniej pielęgnacji skóry.

Dermatolodzy podkreślają, że duża część pacjentów z łuszczycą zadawnioną to osoby, u których późno rozpoznano chorobę i takie, które nie zdecydowały się na wdrożenie leczenia tuż po postawionej diagnozie. Mogą być to również pacjenci stosujący preparaty pielęgnacyjne niezgodnie z ich przeznaczeniem albo po prostu niedobrane do potrzeb skóry.

Przyczyny łuszczycy zadawnionej

Przyczyny łuszczycy zadawnionej, podobnie jak i samej łuszczycy, nie są do końca wyjaśnione. Przyjmuje się, że u 30 proc. chorych występują predyspozycje genetyczne, co może świadczyć o tym, że jest to choroba dziedziczna. Ten typ choroby, zwany łuszczycą młodzieńczą, dotyczy zazwyczaj pacjentów wcześnie zdiagnozowanych. Wśród pacjentów stwierdza się zazwyczaj silny związek z allelem HLA-Cw6 oraz czynniki immunologiczne wpływające na pracę układu odpornościowego.

Oprócz czynników genetycznych, wyróżniamy również wiele pozostałych czynników wyzwalających łuszczycę:

• zakażenia,
• nadmierne spożywanie alkoholu,
• palenie tytoniu,
• zaburzenia hormonalne,
• stany zapalne skóry i jej urazy,
• stosowanie leków np. lit, beta-blokery, NLPZ.

Według dermatologów bezpośredni wpływ na łuszczycę zadawnioną ma brak odpowiedniego podjętego leczenia. W jego wyniku skóra pacjenta jest nadmiernie nawarstwiona wskutek zaburzeń keratolitycznych, czyli procesów związanych z prawidłowym złuszczaniem się naskórka. Ponadto, obserwuje się wystąpienie świądu oraz poważne problemy z suchą skórą.

Objawy łuszczycy zadawnionej

Charakterystycznym objawem łuszczycy zadawnionej są występujące na skórze nieczynne ogniska chorobowe o zwiększonej akantozie, czyli pogrubiałej warstwie nabłonka. Wykwity mają zgrubiałą hiperkeratotycznie powierzchnię co oznacza, że są nadmiernie zrogowaciałe.

Zmiany skórne swoim kształtem i wyglądem przypominają wyraźne odgraniczone zgrubienia o kolorze żółtym lub zielonkawym. Są bardzo widoczne, twarde i uwypuklone. W dotyku są nieco szorstkie dlatego, że pokryte są łuską. Choć mogą być one zlokalizowane w każdym miejscu na skórze gładkiej ciała, najczęściej obserwujemy je na łokciach, kolanach i okolicy lędźwiowo-krzyżowej.

W przypadku łuszczycy zadawnionej ważne jest, aby nie dopuścić do dalszego rozwoju zmian co może mieć wpływ na odpowiedź terapeutyczną. Leczenie może być nie tylko wydłużone, ale również nie przynieść w określonym czasie oczekiwanych rezultatów.

Łuszczyca zadawniona - zdjęcia

źródło: http://www.wikiwand.com

źródło: https://www.2minutemedicine.com