Łuszczyca u kobiet ciężarnych i karmiących piersią
Łuszczyca to choroba charakteryzująca się przewlekłym, zapalnym i nawrotowym profilem. Czynnikami prekursorowymi, które warunkują powstawanie zmian są zarówno predyspozycje genetyczne jest jak i czynniki środowiskowe w postaci chociażby silnego stresu, urazu skóry czy ostrej infekcji. Choroba objawia się występowaniem na skórze czerwonych zmian ze srebrzystą łuską oraz grubą, rumieniowatą grudką. Zazwyczaj zlokalizowane są one na powierzchni skóry głowy, tułowia czy rąk.
Na łuszczycę mogą chorować zarówno osoby dorosłe, jak i dzieci. Dotyczy to również kobiet w ciąży, co może powodować utrudnienie i wydłużenie się procesu leczenia.
Łuszczyca a ciąża
Według lekarzy dermatologów u prawie 40 proc. kobiet w ciąży zmagających się z łuszczycą, choroba może mieć lekki przebieg. W okresie ciąży łuszczyca ma zazwyczaj mniejsze nasilenie, a nawet nie dochodzi w ogóle do uaktywnienia się zmian skórnych. Dane z piśmiennictwa podają, że nawet u 30-40 proc. wszystkich ciężarnych z łuszczycą, wykwity skórne stopniowo ustępują lub nie ulegają dodatkowemu zaostrzeniu.
Jednym z czynników sprzyjających ustępowaniu objawów łuszczycy w ciąży jest m.in. wzrost stężenia hormonów (w tym estrogenu). Na przebieg zapalenia w łuszczycy wpływają także hormony płciowe mające działanie immunosupresyjne. Najważniejszym z nich jest progesteron, którego stężenie w czasie ciąży rośnie aż 25-krotnie.
Łuszczyca a karmienie piersią
Leczenie łuszczycy w czasie ciąży to spore wyzwanie terapeutyczne dla dermatologów. Stosowanie wielu leków u kobiet w ciąży, lub matek karmiących, jest przeciwwskazane ze względu na brak danych chociażby na temat ich przenikania do mleka ludzkiego. Przykładem takiego leku jest metoksalen, który stosuje się w ramach terapii skojarzonej z naświetleniami lampami PUVA.
To samo dotyczy wybranych glikosteroidów np. furoinianu mometazonu zaliczanego do grupy silnych sterydów wykazujących dobre działanie przeciwzapalne i przeciwświądowe. Stosowany jest w celu leczenia objawów towarzyszących łuszczycy o średnim i umiarkowanym leczeniu. Nie można go podawać kobietom w ciąży i karmiącym piersią, a także u dzieci poniżej 2 roku życia.
Zupełnie inaczej wygląda to w przypadku leczenia biologicznego, które (z drobnymi wyjątkami) może być stosowane w okresie ciąży. Przykładem takiego leku jest adalimumab wykorzystywany w ramach terapii biologicznej leczenia łuszczycy. Polecany jest w leczeniu umiarkowanej i ciężkiej postaci łuszczycy zwyczajnej u dzieci, młodzieży oraz dorosłych, u których tradycyjne metody leczenia nie przyniosły oczekiwanego rezultatu. Zaliczany jest do grupy leków kategorii B, a więc może być stosowany u kobiet w ciąży, ale tylko w przypadku bezwzględnej konieczności.